കാത്തിരുപ്പ്

ഇന്നലെ അവള്‍ എന്നെ വിളിച്ചു.
'ഇന്ന് നീ പോകുന്നില്ലേ?;'
എനിക്ക് ഒരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
'എവിടേക്ക്?'
'ഓ അതും മറന്നോ? ഇന്നല്ലേ നമ്മുടെ അടുത്ത മീറ്റിംഗ്?'
ശരിയാണ്. ഞാന്‍ അത് എന്നേ മറന്നു കഴിഞ്ഞു. മറക്കാതെ നിവൃത്തിയില്ലെല്ലോ.
ഇവളോട്‌ ഉള്ള സത്യം പറയാം. കോളേജിലെ രണ്ടു മൂന്നു അടുത്ത കൂട്ടുകാരികളില്‍ ഒരാളാണ്. പറഞ്ഞു.
'ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ഇനി ഒരു മീറ്റിങ്ങിനും വരില്ല. എനിക്ക് ഇങ്ങനെയുള്ള സൌഹൃദ കൂട്ടായ്മകളില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ അനുവാദം ഇല്ല'.
അവള്‍ക്കു എളുപ്പം മനസ്സിലായി. ഞാന്‍ തുടര്‍ന്നു..
'രണ്ടു ദിവസം മുന്‍പ് അന്‍സാരി വിളിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഈ വീക്ക്‌ എന്‍ഡ് സ്ഥലത്ത്‌ ഇല്ല എന്നാ പറഞ്ഞത്. നീ എന്നോട് സംസാരിച്ചതായി അറിയണ്ട.'
ഉടനെ അവള്‍
'ഓ നീ ഇല്ലെങ്കില്‍ ഞാനും എന്തെങ്കിലും കാരണം പറഞ്ഞു ഒഴിയാന്‍ പോവുകയാണ്. ഞാന്‍ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്കട്ടെ. എന്നിട്ട് നിന്നെ വിളിക്കാം.'

ഫോണ്‍ വെച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു. ആദ്യത്തെ ആലുംനി മീറ്റ്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോ വീട്ടില്‍ വന്നു പറഞ്ഞു.. അടുത്തത്‌ ആഗസ്ത് മാസത്തെ രണ്ടാം ശനിയാഴ്ച ആണ് എന്ന്. അപ്പോഴേ എനിക്ക് അറിയാം; എന്നെ വിടാന്‍ പോണില്ല എന്ന്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ ഈ ആലുംനി മീറ്റ്‌ ഒക്കെ പുതിയ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങള്‍ ആണ്. മറ്റു പണിയൊന്നും ഇല്ലാത്തവര്‍ക്ക് കൊള്ളാം. നിനക്ക് ഇപ്പോഴും ബന്ധങ്ങള്‍ ഉള്ളത് ആകെ രണ്ടു പേരോടല്ലേ ഉള്ളു? അവരോടു തന്നെ കൂട്ടുകൂടിയാല്‍ മതി. അവരെ കാണാന്‍ നീ പോയ്ക്കോള്. അല്ലാതെ ഇനി പുതിയ സഹൃദങ്ങള്‍ ഒന്നും ഉണ്ടാക്കണ്ട.'

പ്രതിഷേധം ഉണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്. രണ്ടു ദിവസം മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചു നടന്നു നോക്കി. പിന്നെ ഓ വേണ്ടെങ്ങില്‍ വേണ്ട എന്ന നിലപാട് എടുത്തു. കാരണം കുടുംബം കഴിഞ്ഞല്ലേ ഉള്ളു എല്ലാ സൌഹൃദങ്ങളും. തന്നെയുമല്ല, തല്ലു പിടിച്ചു വഴക്കിട്ടു പോവാന്‍ വേണ്ടത്രയും വലിയ സംഭവമായി എനിക്കും തോന്നിയില്ല എന്നത് തന്നെ സത്യം. ദേവിയോട് മാത്രം ഞാന്‍ ഇത് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു .അതോടെ ഈ കാര്യം ഞാന്‍ മറന്നു. അത് കൊണ്ടാണ് അവള്‍ വിളിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് ആദ്യം ഓര്മ വരാഞ്ഞത്‌.

അപ്പോഴേക്കും ഫോണ്‍ ബെല്‍ വീണ്ടും അടിച്ചു. അവള്‍ തന്നെ ആണ്.
'എടൊ, ഞാനും ഉഴപ്പി. അത്യാവശ്യമായിട്ട് എനിക്ക് ഒരു സ്ഥലം വരെ പോകണം എന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പൊ അന്‍സാരി പറഞ്ഞു ആറു മണിക്കേ മീറ്റിംഗ് തുടങ്ങു, ഏഴു മണി ആയാലും സാരമില്ല. വരണം എന്ന്. എന്നെ പ്രതീക്ഷിക്കണ്ട എന്ന് തന്നെ തീര്‍ച്ച പറഞ്ഞു'.
വീണ്ടും അവള്‍ തുടര്‍ന്നു. ' താന്‍ ഇനി ഞാന്‍ വിളിച്ചാല്‍ വരുമോ?'
'തീര്‍ച്ചയായും' അതിനൊന്നും പ്രശ്നമില്ല.
'എനിക്ക് നിന്നോട് കുറച്ചു സംസാരിക്കാന്‍ ഉണ്ട്. എന്റെ മനസ്സിന് നല്ല സുഖം ഇല്ല. ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്കു വരാം'.

ആദ്യത്തെ ആലുംനി മീറ്റ് വിളിച്ചപ്പോഴും അവള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു..'അവള്‍ക്കു ഒരു സന്തോഷവും ഇല്ല. പിന്നെ നിങ്ങളെയൊക്കെ കാണാമല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് മാത്രം വരുന്നു എന്ന്. അന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു എന്നോട് കുറച്ചു സംസാരിക്കാന്‍ ഉണ്ടെന്നു. അന്ന് പക്ഷെ എന്നെയും ദേവിയെയും തനിച്ചു അവള്‍ക്കു കിട്ടാതിരുന്നത് കൊണ്ടാണ് ഒന്നും പറയാതിരുന്നത് എന്ന് ഇപ്പോള്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു. അവള്‍ തുടര്‍ന്നു..

'20 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് ഉണ്ടായ നിങ്ങള്‍ തന്നെ ആണ് ഇപ്പോഴും എന്റെ കൂട്ടുകാര്‍. ഓഫീസ് ജീവിതത്തിലും എനിക്ക് നിങ്ങളെ പോലെ ഫ്രണ്ട് നെ കിട്ടിയില്ല. അത് കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് കുറച്ചു സംസാരിക്കാന്‍ ഉണ്ട്'എന്ന്.

ഫോണ്‍ വച്ചതിനു ശേഷം ഞാന്‍ എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. എന്താവാം അവള്‍ക്കു പറയാനുള്ളത്? എന്തായാലും വരട്ടെ. പറയാനുള്ളത് പറയട്ടെ. പക്ഷെ, അപ്പോഴേക്കും എന്റെ മനസ്സ് മറ്റൊരു കാര്യം എന്നെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു. കൂടെ പഠിച്ചിരുന്ന അഞ്ചു വര്‍ഷങ്ങളിലും അവള്‍ എന്നോട് ഇത് തന്നെ അല്ലായിരുന്നോ പറഞ്ഞിരുന്നത്? 'എനിക്ക് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്...പിന്നീട് പറയാം' എന്ന്. അതിനിടെ ഞങ്ങള്‍ ഡിഗ്രി പാസായി. അവള്‍ കാര്യം പറഞ്ഞില്ല. പി ജി ക്ക് ഒരുമിച്ചു പഠിച്ചപ്പോഴും അവള്‍ സ്വകാര്യമായിട്ട് പറഞ്ഞു 'എനിക്ക് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്'...അപ്പോഴും ഞാന്‍ കാത്തു..'പറയട്ടെ, പറയുമ്പോള്‍ അവള്‍ക്കു സമാധാനം എങ്കിലും ആകുമല്ലോ. പക്ഷെ പഠിപ്പ് കഴിഞ്ഞിട്ടും അവള്‍ക്കു പറയാനുള്ളത് പറഞ്ഞില്ല !!

ദാ, ഇപ്പോള്‍ വീണ്ടും ഇരുപതു കൊല്ലങ്ങള്‍ക്കു ശേഷവും അജിത എന്നോട് പറയുന്നു..'എനിക്ക് നിന്നോട് കുറച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ പറയാനുണ്ട് എന്ന്... ഞാന്‍ വീണ്ടും കാത്തിരിക്കുന്നു.... അതോ വര്‍ഷങ്ങളായുള്ള എന്റെ കാത്തിരുപ്പ് തുടരുന്നു എന്ന് പറയാം അല്ലെ?