കരയുക

അടുത്തിടെ ഞാന്‍ tv യില്‍ 'തന്മാത്ര ' സിനിമ കണ്ടു. എപ്പോ കണ്ടാലും കണ്ണുകള്‍ നിറയാതെ കാണാന്‍ പറ്റാത്ത ഒരു സിനിമയാണ് അത്. അല്ഷിമേര്സ് അല്ലെങ്കില്‍ dementia യുടെ ദുരിതങ്ങള്‍ ഞാന്‍ കുറെ നേരിട്ടു കണ്ടിട്ടുണ്ട് . എന്‍റെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ ചേട്ടന്‍ , അതായത് ബ്രദര്‍ -ഇന്‍ -ലോ സെന്‍ട്രല്‍ ഗവണ്മെന്റ് സ്ഥാപനത്തിലെ ഒരു ഉയര്‍ന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനായി റിട്ടയര്‍ ചെയ്തു. അതിന് ശേഷവും ക്ലാസ്സ് എടുക്കാന്‍ പല സ്ഥാപനങളിലും പോകുമായിരുന്നു . വളരെ ആക്റ്റീവ് ആയ ഒരു മനുഷ്യന്‍ . ധാരാളം പുസ്തകങ്ങളും വായിക്കും . Diabetics ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് ഒരു ദിവസം cerebral ഹെമരജ് ആയി.ഒരു വശം തളര്‍ന്നു. പതിയെ എണീറ്റ്‌ നടക്കാന്‍ സാധിച്ചു, അപ്പോഴേക്കും dementia ബാധിച്ചു .

ഓര്‍മ കുറവ് എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ഇങ്ങനെ ഉണ്ടോ ഒരു ഓര്‍മ കുറവ്? വീട്ടുകാര്‍ എല്ലാവരും ഇതെന്തു രോഗം എന്ന് മനസ്സിലാവാതെ പകച്ചു നിന്നു. ചേട്ടനെ നോക്കാന്‍ മാത്രം പ്രത്യേകം ആയയെ വെച്ചു. ചില സമയത്തു വെറും കുട്ടികളെ പോലെ. ആദ്യം ആദ്യം ആര്‍ക്കും രോഗം എന്താണെന്നു പിടികിട്ടിയില്ല . പല്ലു തേക്കുന്ന ബ്രഷ് മാറി തേക്കുക , പാന്റ്സ് മാറി ഉടുക്കുക , പിന്നെ വൈകിട്ട് നടക്കാന്‍ പോയിട്ട് തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് വരാതെ ചുറ്റി കറങ്ങുക . എന്നിട്ടു പരിചയമുള്ള ഓട്ടോ കാരന്‍ ആയതു കൊണ്ടു തിരികെ വീട്ടില്‍ എത്തിക്കുക .പാവം സ്വന്തം വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി പോലും മറന്നതാണെന്ന് ആരാ കരുതുക? അങ്ങനെ ആയപ്പോ ആകെ എല്ലാവരും വിഷമിച്ചു .

മക്കള്‍ രണ്ടു പേരുള്ളത് , ഒരാള്‍ കല്യാണം കഴിച്ചു ഭര്‍ത്താവിന്റെ വീട്ടില്‍, മറ്റേ ആള്‍ കുവൈറ്റില്‍ ഉയര്‍ന്ന ഉദ്യോഗത്തില്‍ .സകുടുംബം അവിടെ താമസം. ഭാര്യ (എന്‍റെ ഹസ്ബണ്ടിന്റെ ചേച്ചി ) കാന്‍സര്‍ വന്നു നേരത്തെ തന്നെ മരിച്ചു പോയി.അപ്പനെ നോക്കാന്‍ ഒരു സ്ഥിരം വേലക്കാരിയും , പിന്നെ ആയയും . പുറത്തു പോവാതെ ഇരിക്കാന്‍ അവര്‍ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് പൂട്ടിയിട്ടു തുടങ്ങി . അപ്പൊ പിന്നെ പരാതികള്‍ ആണ്. രാവിലെ തന്നെ ചേട്ടനെ കുളിപ്പിച്ച് ആയ സിറ്റ് ഔട്ട് ഇല്‍ ഇരുത്തും , കാണാന്‍ വരുന്നവരോട് എല്ലാം ചേട്ടന്‍ പരാതി പറയും, എനിക്ക് ആരും ഒന്നും കഴിക്കാന്‍ തന്നില്ല !!! അപ്പോള്‍ ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ടേ ഉണ്ടാവൂ . അങ്ങനെ ആയപ്പോ നോക്കാന്‍ നില്‍ക്കുന്നവര്‍ക്കും വെറുപ്പായി . അഹംകാരം എന്നാണ് ഓമനപേര് ഇട്ടതു .

പിന്നീട് ഡോക്ടറിന്റെ നിര്‍ദേശ പ്രകാരം ഇങ്ങനെ ഉള്ള രോഗികളെ നോക്കുന്ന ഒരു ഡേ കെയര്‍ സെന്റെറില്‍ ആക്കി. രാവിലെ അവിടെ നിന്നു ബസ്സ് വരും, സ്കൂള്‍ ബസ്സ് വരുന്നതു പോലെ, അവര്‍ കയറ്റി കൊണ്ടു പോവും , വൈകിട്ട് തിരിയെ കൊണ്ടു വിടും . വീട്ടുകാര്‍ക്ക് കൊറേ ഒക്കെ ആശ്വാസം ആയി.
പിന്നീട് ഒരു massive അറ്റാക്ക്‌ വന്നു ഇദ്ദേഹം മരണപ്പെട്ടു . എന്ഗിലും ഒരു പാടു വേദന ചുറ്റും നില്‍ക്കുന്നവര്‍ക്ക് തന്നിട്ടാണ് ഇദ്ദേഹം പോയത് .

'തന്മാത്ര' കണ്ടപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും ചേട്ടനെ ഓര്‍ത്തു. ഞാന്‍ കരഞ്ഞു. ഭര്‍ത്താവ് കരയുന്നില്ല , കരയുന്നത് പുരുഷ ലക്ഷണം അല്ല എന്നല്ലേ പറയുന്നത് ? ഞാന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചു കരയാന്‍ . ആണായാലും പെണ്ണായാലും ഇതു പോലുള്ള വികാരങ്ങള്‍ ഒരു പോലെ അല്ലെ? പിന്നെ കരയാന്‍ മടിക്കുന്നതെന്തിനാണ് ? കരയുക. വെറുതെ മസില്‍ പിടിച്ചിരുന്നു സ്വന്തം ഹൃദയം പൊട്ടിക്കല്ലേ ..