ഒരു വെക്കേഷന്‍

ഒരു പാടു പ്രാവശ്യം പല പല ഒഴിവുകഴിവുകള്‍ പറഞ്ഞതിന് ശേഷം ഒടുവില്‍ എനിക്ക് എന്റെ വീടും നാടും വിട്ടിട്ടു ഫരിദബദിലെക്കു ഒന്നര മാസത്തെ ട്രെയിനിംഗ് നു പോവേണ്ടി വന്നു. കേരളത്തില്‍ നിന്നു ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേര്‍ മാത്രം. രണ്ടര ദിവസത്തെ യാത്ര. കൂടെയുള്ള കക്ഷി ലക്ഷ്മി എന്റെ ധൈര്യത്തിലാണ് വന്നത്. അപ്പൊ പിന്നെ ഇല്ലാത്ത ധൈര്യം ഉണ്ടെന്നു വരുത്തുകയെ മാര്‍ഗമുണ്ടയുല്ല് . കണ്ണെത്താത്ത ദൂരത്തോളം നീണ്ടു കിടക്കുന്ന കടുക് പാടങ്ങളും , ഗോതമ്പ് പാടങ്ങളും, പിന്നെ കൊന്ഗന് തുരന്ഗലുമ് കണ്ടു മടുക്കുമ്പോ ഞാന്‍ പതിയെ എന്റെ ബുക്ക് വായനയിലേക്കും ഉറക്കത്തിലേക്കും കടന്നു. ഡല്‍ഹിയിലെ ബന്ധുവിനോട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞതു കാരണം അവര് രണ്ടു പേരും railwaystationil വന്നിരുന്നു. ഞങ്ങളെ ക്യാമ്പസ്സില്‍ എത്തിച്ചതിന് ശേഷമേ അവര്‍ മടങ്ങിയുള്ളൂ .

ആദ്യത്തെ ഒരാഴ്ച കടന്നു പോകാന്‍ ഭയങ്കര പ്രയാസം ആയിരുന്നു. എന്നും രാത്രി വിളിക്കം എന്ന ഉറപ്പിലാണ് ഞാന്‍ പോന്നത് . അത് എന്നും രാവിലെയും രാത്രിയുമായി . ഫെബ്രുവരി പകുതിയിലാണ്‌ അവിടെ എത്തിയത് . നല്ല തണുപ്പുള്ള പ്രഭാതങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു അപ്പൊ. ചെന്നപാടെ ഞങ്ങള്‍ ഗോവയില്‍ നിന്നു വന്ന മരിയയോടും , രന്ഞുവിനോടും ,ബാംഗ്ലൂരില്‍ നിന്നു വന്ന സന്തോഷിനോടും ബാലകൃഷ്ണയോടും കമ്പനി കൂടി. . ക്ലാസ്സ് മുഴുവന്‍ അവിയല്‍ പരുവം ആയിരുന്നു . ഇന്ത്യയുടെ എല്ലാ ഭാഗത്ത് നിന്നും വന്നവര്‍ .. ഏതെല്ലാം ഭാഷകള്‍ ..ഹിന്ദി ആതാ ഹേ ? എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ ആദ്യം കാര്യം പിടികിട്ടിയില്ല . നമ്മള്‍ ബുക്കില്‍ വായിച്ചു പഠിച്ച ഹിന്ദി കൊണ്ടൊന്നും ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല. പലര്ക്കും ഇംഗ്ലീഷ് നല്ല വശവും ഇല്ല. പക്ഷെ തിരിച്ചു പോരുന്നതിനു മുന്നേ അത്യാവശ്യം നിന്നു പിഴക്കാനുള്ള ഹിന്ദിയൊക്കെ പഠിച്ചു.

ആദ്യത്തെ ആഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞങ്ങള്‍ വീണ്ടും കോളേജ് ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നത് പോലെ. ക്ലാസ്സ് എടുക്കുന്നതിനിടയിലെ നോട്സ് കൈമാറലും , മലയാളത്തില്‍ കളിയാക്കാനും ഒക്കെ തുടങ്ങി . ക്യാമ്പസ്സില്‍ തന്നെ യോഗയും , indoor courtum , ലൈബ്രറിയും , ഡോക്ടറും ഒക്കെ ഉണ്ട്. രെസ്ടുരന്റിലേക്ക് പോകുന്ന വഴി ചൈനീസ് ഓറഞ്ച് ഒരു ചെടി നിറയെ പഴുത്തു നില്‍പ്പുണ്ട്‌ . നമ്മുടെ ചെറുനാരങ്ങയുടെ വലുപ്പമുള്ള oranges ആണ് . അവിടെ ഒക്കെ അത് നിറയെ ഉണ്ട്. എല്ലാ വൈകുന്നേരങ്ങളിലും ക്ലാസ്സ് കഴിയുമ്പോ തെണ്ടാന്‍ ഇറങ്ങും , അടുത്ത് തന്നെ ഒരു പാര്ക്ക് ഉണ്ട്, പിന്നെ ഒരു multiplex ഷോപ്പിങ്ങ് മാള്‍ , ഫരിടബാദ് no .1 മാര്ക്കറ്റ് . വീകെണ്ട്സില്‍ ഞങ്ങള്‍ ടാക്സി എടുത്തു ഡെല്‍ഹിയില്‍ പോവും . ചാന്ദ്നി ചവ്കില്‍ പോയി ഷോപ്പിങ്ങ് നടത്തി, sight seeing നു മാത്രം ആയിട്ടു ഒരു weekend ചിലവഴിച്ചു .

മൂന്നാമത്തെ ആഴ്ച ഞങ്ങളെ ഇന്‍സ്റ്റിട്യൂട്ട് തന്നെ ആഗ്രയില്‍ കൊണ്ടു പോയി താജ് കാണിക്കാന്‍ . പോകുന്ന വഴി ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ മതുരയിലും . കൃഷ്ണന്റെ ജന്മ സ്ഥലം കണ്ടു. അവിടെ കൃഷ്ണന്‍ ജനിച്ചതിനു തൊട്ടു മുകളില്‍ കാണുന്നത് മുസ്ലിംസ് ന്റെ ഒരു ടോംബ് ആണ് . എവിടെയും ബ്ലാക്ക്‌ കാറ്റ്സ് സെക്യൂരിറ്റി . റോഡ് മുഴവന്‍ ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള റോസാപൂ വില്‍ക്കാന്‍ വെച്ചിട്ടുണ്ട് , ഞാന്‍ വാങ്ങി ബാഗില്‍ ഇട്ട പൂവിന്റെ മണം എത്രയോ ദിവസം തങ്ങി നിന്നിരുന്നു. രാധ ഓടി നടന്ന വൃന്ദാവനം കണ്ടു. എല്ലായിടത്തും കൃഷ്ണന്ന്റെ ഗോക്കള്‍ . താഴെ നോക്കി നടന്നില്ലേല്‍ ചാണകം ചവിട്ടും !! വൃത്തിഹീനമായ ചുറ്റുപാടുകള്‍ .

താജ് മഹല്‍ കണ്ടു. വെള്ള മാര്‍ബിളില്‍ തീര്ത്ത മഹത്തായ സംഭവം . യമുനയും കടംബുപൂകളും കണ്ടു. എങ്ങിലും ഒരു ശവകുടീരം ആണെല്ലോ കാണുന്നത് എന്ന ഒരു ദുഗം മനസ്സില്‍‌ നിറഞ്ഞു. ടാജിന്റെ മുറ്റത്തെ പുല്‍ത്തകിടിയില്‍ ഞങ്ങള്‍ വട്ടം കൂടി ഇരുന്നു. ഘാബ സര്‍ പാട്ടു പടി. saxena സാഹെബ് സൈഗാളിന്റെ 'സോജാ രാജകുമാരി ..' കരഞ്ഞു കൊണ്ടു പാടി. ഞാന്‍ ഈശ്വര ഈ സമയത്ത് ഇവിടെ ഇവരുടെ കൂടെ ഒരു സായന്തനം ചിലവഴിക്കാന്‍ എനിക്ക് അവസരം തന്ന ദൈവത്തെ ഓര്ത്തു. തിരിച്ചു വരുന്ന വഴി ഞങ്ങള്‍ പല ഭാഷകളില്‍ പാട്ടു പാടി. എന്നെകൊണ്ട് തമിഴന്മാര്‍ മലയാളം പാട്ടു പാടിച്ചു . അവര്ക്കു കേള്‍ക്കേണ്ടത് 'മാനസ മൈനെ വരു‌ ' .

ട്രെയിനിംഗ് തീരുന്ന ആഴ്ച, മാര്‍ച്ച് അവസാനം എല്ലാവര്ക്കും വിരഹ വേദന . അത് വരെ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും നിത്യ ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ തിരക്കുകളിലും നിന്നു മാറി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു , ഇനി back to square one. അവസാന ദിവസം രാത്രി എല്ലാരും കൂടി മെസ്സ് ഹാള്‍ ന്റെ ഗര്‍ടെനില്‍ ഒത്തു കൂടി. ക്യാമ്പ് ഫയര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. പാട്ടും ഡാന്‍സും ഒക്കെ തുടങ്ങി. ഇനി എന്നാണ് വരുക , എന്ന് ഇനി ഈ മുഗങ്ങള്‍ കാണും എന്ന് ആര്ക്കും തീര്‍ച്ചയില്ല . എല്ലാവരും വിസിറ്റിംഗ് കാര്ഡ് അന്യോന്യം കൈമാറി . assamese പാട്ടുകളും , bengali പാട്ടുകളും, ഒറിയ പാട്ടുകളും ഒക്കെ ഞാന്‍ ആദ്യമായിട്ട് കേള്‍ക്കുകയാണ് . നമ്മുടെ മലയാളം പാടി കഴിഞപ്പോ അവര്‍ കൈയടിച്ചു . എന്ത് മനസ്സിലായിട്ടാണോ ആവോ?

തിരിച്ചു വീണ്ടും രാജധാനിയില്‍ , എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ ഇടയിലേക്ക് . railwaystationil കാത്തു നിന്ന husbandinte മുഗത്ത് കൂട് വിട്ടു പറന്നു പോയ കിളിയെ തിരികെ കിട്ടിയതിന്റെ സന്തോഷം. അത് എന്റെ മനസ്സിലേക്കും പടര്ന്നു...